Αίσθημα εισβολής και δικαίωμα στο όνειρο

Απόσπασμα από κύκλο αφήγησης με θέμα το περιβάλλον
Το 1992 που χτίζαμε το σπίτι, σε κάθε εργασία που τελειώναμε ερχόταν η αστυνομία. Βάζαμε τα μπετά; Η αστυνομία! Βάζαμε τα τούβλα; Η αστυνομία! Παρότι ήμασταν καθόλα νόμιμοι. Είχαμε και τέτοια πράγματα από τους γείτονες… Όταν τελείωσα το σπίτι, μου λέει ένα κοντινός γείτονας πως κάποιος του είπε: «ξέρεις, αυτήν εκεί χτίζει. Μήπως πρέπει να κάνουμε κάτι να την σταματήσουμε;». Το αξιοσημείωτο είναι πως αυτός ο «κάποιος» δεν ήταν και τόσο γείτονας. Έμενε 200 μέτρα μακριά από εμάς και δεν είχε κάποιο λόγο να ενοχληθεί. Για παράδειγμα, να φοβάται μην του καταπατήσουμε τμήμα του οικοπέδου του. Ή να έβαζε το αμάξι του ή τα σκουπίδια του πριν εκεί και το χτίσιμο ενός νέου σπιτιού να τον δέσμευε σε κάτι. Καταλάβατε; Είναι να τρελαίνεσαι!