Απόσπασμα από συνέντευξη
Πριν κάποια χρόνια είχε καεί μια μεγάλη δασική περιοχή στον Άγιο Στέφανο. Η Νομαρχία την κήρυξε αναδασωτέα. Αλλά μαζί με αυτήν κήρυξε αναδασωτέο και ένα κομμάτι γης που δεν ήταν δασικό. Σε αυτό υπήρχαν ιδιόκτητα οικόπεδα τα οποία ήταν μάλιστα οικοδομήσιμα. Ως τέτοια άλλωστε τα πλήρωναν στην εφορία οι ιδιοκτήτες. Πολλά από αυτά τα επόμενα χρόνια οικοδομήθηκαν και κανένας δεν αντέδρασε. Ξαφνικά κάποιοι που είχαν ήδη χτίσει σπίτια στην περιοχή άρχισαν να αντιδρούν, γιατί δεν ήθελαν να χάσουν το πράσινο και την θέα. Για παράδειγμα ένας γιατρός έβγαλε άδεια για να χτίσει το οικόπεδό του που βρισκόταν δίπλα στο σπίτι ενός δικηγόρου. Ο τελευταίος φάνηκε πως ενοχλήθηκε και τον ρώτησε: «Πώς ρε γείτονα έβγαλες άδεια; Πότε την έβγαλες;». Ο γιατρός του απάντησε πως την είχε βγάλει 7 μήνες πριν. Ο δικηγόρος ήξερε πως τις διοικητικές πράξεις δεν μπορείς να τις προσβάλεις αν περάσουν έξι μήνες. Του είπε λοιπόν πως αν έφτιαχνε το σπίτι στο τμήμα του οικοπέδου που ήταν ακριβώς δίπλα στο δικό του σπίτι θα του έκοβε τον αέρα. Πες - πες, τον έπεισε τον άνθρωπο να κάνει αναθεώρηση της άδειας και να φτιάξει το σπίτι από την άλλη πλευρά του οικοπέδου. Και μόλις έγινε η αναθεώρηση, πήγε και έκανε προσφυγή για να ακυρωθεί η άδεια, λέγοντας πως πρόκειται για δασική περιοχή. Πολλοί είναι οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν αντίστοιχο πρόβλημα και κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους. Τους έχω δει να έρχονται στο Δημοτικό Συμβούλιο, γεμάτοι άγχος και αγωνία για το τι θα γίνει. Δυστυχώς όλοι θέλουν να χτίσουν, αλλά ο γείτονας να μην χτίσει. Θέλουν να έχουν τα δέντρα του γείτονα για να αναπνέουν.