Συνείδηση & πολίτες

Απόσπασμα από κύκλο αφήγησης με θέμα το περιβάλλον
Όσοι ήρθανε εδώ, είχανε τη ιδιότητα του πολίτη εκεί που μένανε. Δεν πιστεύω πως εδώ χάσαμε απότομα αυτή την ιδιότητα. Απλώς δεν υπάρχει αυτή η κοινή συνείδηση. Η συνείδηση του πολίτη. Δεν μπορώ να δεχτώ πως ο άνθρωπος που στον Κολωνό ή το Περιστέρι πέταγε τα σκουπίδια στο καλάθι, εδώ έρχεται και τα πετάει όλα, σκουπίδια ή μπάζα, όπου βρει, πολλές φορές και έξω από το σπίτι σου. Πως ο ίδιος άνθρωπος που πήγαινε τα παιδιά του με τα πόδια στο σχολείο, ή που χρησιμοποιούσε το αστικό, τώρα κινείται μονίμως με το αυτοκίνητο Ή πως ο ίδιος που φρόντιζε να παρκάρει το αυτοκίνητο σε ελεύθερο και όχι σε παράνομο χώρο, γιατί φοβόταν μην τον γράψουνε, εδώ παρκάρει οπουδήποτε. Και επιπλέον, ενώ έχει πάρκινγκ, δεν το παρκάρει μέσα αλλά έξω από το σπίτι, π.χ. απέναντί σου και σε εμποδίζει να μπεις στο δικό σου πάρκινγκ. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό αυτό που συμβαίνει εδώ! Οι ίδιοι άνθρωποι λοιπόν, με τον ερχομό τους εδώ, χάσανε ορισμένες από τις στοιχειώδεις συμπεριφορές που είχανε ως κάτοικοι των Αθηνών. Βέβαια, θα μου πεις πως αυτοί που πετούνε εδώ τα σκουπίδια ή τα βρομόνερα έξω και στην Αθήνα το ίδιο γύφτοι ήτανε. Ίσως εκεί δεν τα πετούσαν έξω γιατί υπήρχε ο υπόνομος. Εδώ που δεν υπάρχει, σου λέει «δεν με βλέπει κανένας, ας τα πετάξω έξω». Βρήκαν και τον χώρο εδώ, πετάνε και τα σκουπίδια τους. Σε κάθε περίπτωση, ορισμένα προβλήματα οικιστικά που δεν υπήρχαν στην Αθήνα εδώ εμφανίζονται. Αισθάνομαι πολλές φορές πως πρέπει να ξαναανακαλύψουμε τον τροχό.