Αμπελόκηποι - Αγ.Στέφανος - Θήβα

Αφήγηση από τον κύκλο "Συμπληρώνοντας το τοπίο"
Θυμάμαι παλιά τους Αμπελόκηπους. Όπως φαίνεται και από την ονομασία της, η περιοχή ήταν κάποτε γεμάτη αμπέλια. Κάποτε το να πάμε εκεί από το κέντρο της Αθήνας, την Πλάκα, το Μεταξουργείο, ήτανε ολόκληρο ταξίδι. Έπρεπε να περάσεις μέσα από τα χωράφια. Σήμερα, δεν το σκέφτεσαι. Η περιοχή έχει ενωθεί με το κέντρο, καθώς αυτό έχει διευρυνθεί. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει σταδιακά και με το Μπογιάτι. Κάποτε ήταν γεμάτο πάπιες, μποστάνια, τέτοια πράγματα. Ήταν κάτι διαφορετικό και ξεχωριστό από την Αθήνα. Όμως όσο πάει το κέντρο αυξάνεται, επεκτείνεται. Και η αύξηση αυτή είναι ραγδαία και κάποια στιγμή αρχίζει να μας κατακλύζει και το κέντρο να μας πλησιάζει και να μας πλησιάζει και να μας πλησιάζει…Έτσι, αυτή τη στιγμή ο Άγιος Στέφανος, που κάποτε ήταν απόκεντρο, έχει γίνει κέντρο. Και αναρωτιέμαι, που θα φτάσουμε; Από τη στιγμή που θα ενωθούν όλες οι περιοχές, από την Αθήνα μέχρι τη Θήβα ή και τη Λιβαδειά, θα πάψει να υπάρχει κέντρο και απόκεντρο; Θα είναι όλα ένα κέντρο;