Μεταξύ ντόπιων και ξένων

Απόσπασμα από κύκλο αφήγησης με θέμα το περιβάλλον
Είναι εντυπωσιακό στο Κρυονέρι πως η διάκριση «ντόπιου-ξένου» δεν έχει περάσει μόνο στη νέα γενιά, αλλά και στους θεσμούς. Είτε πρόκειται για τους πολιτιστικού συλλόγους, είτε για τους συλλόγους γονέων, είτε για το κοινοτικό συμβούλιο, είτε για το ΚΑΠΗ. Αυτό έχει αντίκτυπο στην εξυπηρέτηση των πολιτών. Εγώ όταν ήμουν στον Δήμο Αθηναίων αν χρειαζόμουν ένα πιστοποιητικό το έπαιρνα την ίδια στιγμή. Εδώ μπορεί να περιμένω και μια και δύο μέρες. Αν βέβαια τους ξέρεις το παίρνεις και την ίδια στιγμή. Όλα αυτά λοιπόν θα πρέπει να τα επαναδιαπραγματευτούμε ή πρέπει να θεωρούνται αυτονόητα;