Όμορφες στιγμές στη γειτονιά

Απόσπασμα από κύκλο αφήγησης με θέμα το περιβάλλον
Εγώ με τους γείτονες μου έχω ζήσει ωραίες στιγμές και τις απολαμβάνω ακόμα και τώρα. Είναι αλήθεια ωστόσο, πως σε πολλά γεγονότα οι κάτοικοι δεν είναι όλοι μαζί. Ο καθένας θέλει τον δικό του τρόπο. Υπάρχει και ένα ζήτημα αντιπαλότητας για διάφορους λόγους. Χαρακτηριστικά, μια φορά που είχε πολύ χιόνι και είχα αποκλειστεί, ήρθε ένας γείτονας, με τον οποίο δεν είχα παρά μια καλημέρα, και με βοήθησε ο άνθρωπος. Αφού τελειώσαμε και τον ευχαρίστησα, μου λέει: «Δεν χρειάζεται να κουράζεσαι άδικα. Θέλει τρόπο, όχι κόπο». Μόλις έφυγε, ήρθε ένας άλλος γείτονας και μου λέει με τη σειρά του: αυτός που σε βοήθησε δεν ξέρει, θα σου δείξω εγώ πώς να φτυαρίζεις το χιόνι». Ήθελε να μου δείξει αυτός τον τρόπο. Θα σας πω και άλλο ένα παράδειγμα. Τώρα τελευταία, εδώ και 15 μέρες, μας έρχεται μια αλεπού. Και την ταΐζουμε όλοι στη γειτονιά. Κάθε μέρα, 8.30 με 9.00 θα έρθει να φάει. Επειδή σιγά-σιγά ο οικισμός επεκτάθηκε και μειώθηκε το δάσος δεν βρίσκει να φάει και αναγκάζεται να κατεβαίνει στα σπίτια. Όλοι περιμένουμε να έρθει η αλεπού. Συνήθως όμως, έρχεται σε εμένα. Της βάζω ό,τι περισσεύει από το φαγητό. Μια μέρα ήταν έξω από το σπίτι μου και έτρωγε. Και εκείνη την ώρα χτυπάει το τηλέφωνο και ήτανε ένας γείτονας και μου λέει: - «Έχω την αλεπού έξω από το σπίτι μου και τρώει»- «Πού την έχεις την αλεπού;»- «Εδώ από έξω και τρώει»- «Θα είναι καμιά άλλη, δίδυμη» - «Όχι τρώει το κοτόπουλο που της πήρα, το κάνει μια χαψιά!»- «Περίεργο, γιατί η αλεπού είναι εδώ μπροστά μου και τρώει».
Τότε για να δικαιολογηθεί μου λέει, «ναι έφυγε από εμένα και ήρθε σε εσένα». Αυτό δείχνει μια αντιπαλότητα. Σαν ο καθένας να προσπαθεί να αποδείξει πως «εγώ το προσέχω το περιβάλλον περισσότερο από εσάς».