Το όνειρο μπορεί να γίνει "εφιάλτης"

Απόσπασμα από κύκλο αφήγησης με θέμα το περιβάλλον
Για εμένα και το σύζυγό μου ήταν όνειρο ζωής να έχουμε μια μονοκατοικία. Ήταν κοινό όνειρο. Και να γιατί: Αφενός, εγώ μεγάλωσα σε επαρχία. Ήταν οι γονείς μου δάσκαλοι και έχω ζήσει όλα τα παιδικά μου χρόνια στην επαρχία. Στην Πελοπόννησο πιο πολύ. Και θυμάμαι όταν βγαίναμε έξω με τα ποδήλατα, που παίζαμε, που κάναμε πολλά πράγματα! Είχαμε στενές σχέσεις με τους ανθρώπους. Από το σχολείο ήδη, με τους συμμαθητές. Από την άλλη, ο άντρας μου μεγάλωσε στο Περιστέρι. Και τότε εκεί ήταν όλο χωράφια. Δηλαδή είχε ζήσει την αλάνα, όπου βγαίνανε πολλά παιδιά της ίδιας ηλικίας στη γειτονιά. Είχαμε λοιπόν, αυτά τα βιώματα. Όταν παντρευτήκαμε, μείναμε αρχικά στο Περιστέρι. Είχε ακόμα την ατμόσφαιρα της γειτονιάς, αλλά και αυτή τη νοοτροπία της πολύ μικρής κοινότητας, του χωριού που κάπου σε πνίγει. Που βγαίνεις έξω με την τσάντα και σε ρωτάνε, «και πού πας, και τι ψώνισες και τι έχεις μέσα;». Κάπου αυτό μας έπνιγε και τους δύο. Από την άλλη, θέλαμε τα παιδιά μας να μεγαλώσουν κάπου όπου θα έχει πράσινο και χώρο για να παίξουνε. Έτσι, αρχίσαμε από νωρίς να ψάχνουμε προς τα εδώ, στο Κρυονέρι κυρίως γιατί εκεί ήταν να μεταφερθεί η δουλειά του συζύγου μου. Τελικά, καταλήξαμε στον Άγιο Στέφανο. Ερχόμενοι πιστεύαμε πως θα είναι όλα πολύ ωραία: θα χτίσουμε ένα σπίτι, θα αφήσουμε πολύ μεγάλο κήπο, θα το κάνουμε όπως το φανταζόμαστε. Επειδή μείναμε πολλά χρόνια στα μπετά, ανεβαίναμε συχνά. Έκαναν έτσι τα παιδιά μας κάποιες γνωριμίες. Τους άρεσε που μπορούσαν να κάνουν ποδήλατο, που έπαιζαν μπάλα στο 2ο Δημοτικό σχολείο που είναι κοντά μας. Συχνά, έρχονταν και φίλοι μας από το Περιστέρι σαν εκδρομούλα… Όμως μετά άρχισε η ραγδαία ανάπτυξη της περιοχής. Όταν εμείς πήραμε το οικόπεδο, ήταν σχεδόν όλα τα οικόπεδα γύρω άκτιστα. Και μέχρι να τελειώσουμε, είχαν κτιστεί όλα. Γιατί έρχονται όλοι εδώ με την νοοτροπία «έχω 500 μέτρα οικόπεδο; Θα χτίσω όσο περισσότερο μπορώ και όσος κοινόχρηστος χώρος μου μένει θα τον κάνω πλάκα. Θέλω τσιμέντο, δεν θέλω χώμα. Και αν είναι να βάλω δέντρα, θα βάλω λέιλα και δύο λουλούδια. Έτσι, για να πω ότι έχω πράσινο».