Απόσπασμα από κύκλο αφήγησης με θέμα το περιβάλλον
Πριν μερικά χρόνια, ετοιμαζόμασταν για διακοπές. Είχαμε κανονίσει το απόγευμα να έρθει το βυτίο να αδειάσει το βόθρο. Το βράδυ, με παίρνει η γειτόνισσα και μου λέει «ο άνθρωπος αδειάζει, αδειάζει το βόθρο και δεν σταματάει. Τι να κάνουμε»; Της λέω, «είμαι στη Μάνη. Τι να κάνω;». Παίρνω την πεθερά μου, ήταν στο νοσοκομείο με τον πεθερό μου. «Τρέχα», της λέω. Τρέχει αυτήν άρον-άρον. Μόλις έφθασε, ξεκουμπώνει το βόθρο, μύριζε. Τι είχε γίνει τελικά; Πριν φύγουμε από το σπίτι, είχε πάει ο γιος μου στην τουαλέτα και είχε πατήσει το καζανάκι. Αυτό κόλλησε, αλλά εμείς δεν το πήραμε χαμπάρι. Το αποτέλεσμα αυτής της ιστορίας ήταν να μας κάνουνε κάποιοι γείτονες μήνυση. Εντάξει φταίγαμε, δεν λέω. Αλλά όπως τους είπα, «παιδιά εντάξει, δίκιο έχετε και εσείς. Αλλά και εγώ που να το φανταστώ πως θα κόλλαγε το καζανάκι και θα πλημμυρίζαμε;». Συμβαίνουν αυτά.