Εμείς ήμασταν εδώ, εσείς ήρθατε μετά

Απόσπασμα από κύκλο αφήγησης με θέμα το περιβάλλον
Όταν πρωτοήρθαμε εδώ, είχε δίπλα από το σπίτι μας πρόβατα ένας ντόπιος. Τα πρόβατα ήταν συνέχεια μέσα στη λάσπη μέχρι το γόνατο. Έβρεχε, χιόνιζε, εκεί τα πρόβατα, στην κυριολεξία μέσα στη βρώμα. Να φανταστείτε πήγαιναν τα παιδιά στο σχολείο και έβγαζαν τις μπλούζες για να μην κάνουνε εμετό το γάλα από τη βρώμα! Ο ιδιοκτήτης των προβάτων ήταν κουμπάρος της πεθεράς μου και για το λόγο αυτό αυτή επέμενε να μην τον καταγγείλουμε. Όταν όμως του κάναμε σύσταση να το καθαρίσει λίγο να μην είναι μέσα στη βρώμα, ξέρετε τι απάντησε; «Με βρήκατε εδώ, δεν ήρθα μετά...». Ευτυχώς το οικόπεδο δεν ήταν δικό του, αλλά του αδελφού του. Το έχτισε κι έτσι γλυτώσαμε από τα πρόβατα κι από τη βρώμα. Δυστυχώς αυτή η νοοτροπία της διάκρισης “παλιών-νέων” είναι έντονη: “Εμείς ήμασταν εδώ, εσείς ήρθατε μετά, άρα δεν είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε τίποτα”.