Απόσπασμα από κύκλο αφήγησης με θέμα το περιβάλλον
Εγώ δεν είμαι άνθρωπος που του αρέσει να μαλώνει. Θέλω να τα έχω καλά με όλους. Πριν μετακομίσω στην Άνοιξη ζούσα στη Σταμάτα, σε ένα χωράφι δύο στρέμματα. Εκεί είχα πάρει και ένα σκυλάκι. Όταν ήρθα στην Άνοιξη, έβαλα το σκυλάκι στην πίσω αυλή. Ωστόσο, στη μπροστινή μου αυλή μαζεύονταν πολλές γάτες. Με ενοχλούσε αυτό, γιατί πηγαίνανε στο παράθυρο της κουζίνας και μύριζε. Αποφάσισα λοιπόν, να φέρω στην μπροστινή αυλή το σκύλο. Σκέφτηκα, «σκυλί μου είναι, μπορώ να το περιορίσω και να μην έρχονται και οι γάτες που δεν τις συμπαθώ». Όμως, όταν έφερα το σκυλί μπροστά το τι άκουσα από το γείτονα δεν περιγράφεται! Παρότι το βράδυ το έβαζα μέσα, δεν το άφηνα ποτέ έξω. Παρόλα αυτά, το τι άκουσα… που δεν του είχα δώσει καμία λαβή. Μου είπε πραγματικά τόσο άσχημες λέξεις, χωρίς λόγο. Γιατί σε τελική ανάλυση, σπίτι μου είναι. Δεν μπορεί κανένας να με εμποδίσει να έχω σκύλο. Τέλος πάντων! Με τη γυναίκα του τώρα τα πηγαίνουμε μια χαρά, με αυτόν καθόλου. Τι να πω…Γίνονται αυτά στις γειτονιές.