Ο νόμος για το Σχέδιο πόλης

Απόσπασμα από κύκλο αφήγησης με θέμα το περιβάλλον
Εγώ έχω γεννηθεί εδώ στο Κρυονέρι και το πονάω. Είμαι 47 χρονών και μένω εδώ όλη μου τη ζωή. Για εμάς το Κρυονέρι είναι ό,τι καλύτερο, από τα καλύτερα προάστια. Λόγω του βασιλικού δάσους, έχει πολύ πράσινο. Αυτό που ευχαριστιέμαι στο Κρυονέρι είναι πως δεν είναι πέρασμα. Για να έρθεις εδώ πρέπει να το θέλεις, να το κάνεις εξ επί τούτου. Έρχεσαι στο σπίτι σου και ξεκουράζεσαι. Μπορείς επίσης να βγεις γρήγορα στην Εθνική Οδό. Όχι όπως στον Άγιο Στέφανο που έχουν πήξει. Υπάρχουν βέβαια και αρνητικά. Ένα από αυτά είναι τα προβλήματα με το δασαρχείο. Δεν κάνουν αυτά που πρέπει, θα καεί και το πράσινο που έχει μείνει. Η κοινότητα βέβαια, προσπαθεί να προστατέψει το πράσινο, κάνει ό,τι μπορεί. Επίσης, είναι αλήθεια πως κάναμε λάθη με το πολεοδομικό σχέδιο. Και εγώ παλιά ήμουν από αυτούς που αντιδρούσαν, που δεν ήθελαν να δώσουν λεφτά και γη. Όπως το βλέπω τώρα, δεν έπρεπε να αντιδράσουμε τότε στον νόμο του Τρίτση. Θα είχε γίνει καλύτερο το Κρυονέρι. Αλλά τότε ήμουνα μικρός. Ούτε τα ξέραμε, ούτε τα βλέπαμε, ούτε είχαμε τις γνώσεις.