Γειτονιά και παρκάρισμα

Απόσπασμα από κύκλο αφήγησης με θέμα το περιβάλλον
Η σοβαρότερη εμπειρία που είχα και εξακολουθώ να έχω από τότε που ήρθα στο Κρυονέρι αφορά στην αντιμετώπιση των γειτόνων σε ζητήματα παρκαρίσματος. Στη γειτονιά μας ο δρόμος είναι στενός και παρκάρουμε τα αυτοκίνητα από τη μια πλευρά του. Συγκεκριμένα, στην πλευρά που βρίσκεται απέναντι από εμάς. Όμως, όσοι μένουν από αυτήν την πλευρά θεωρούν πως έξω από το σπίτι τους δεν μπορεί να παρκάρει άλλο αυτοκίνητο! Χαρακτηριστικά, υπάρχει ένα άτομο λίγο πιο κάτω από εμάς που ενώ έχει πάρκινγκ δεν βάζει μέσα κανένα αυτοκίνητο, γιατί τον δυσκολεύει στη μανούβρα. Εκτός όμως του ότι παρκάρει έξω το αυτοκίνητό του, παρκάρει σε μια άλλη θέση και της κόρης του και έτσι πιάνει όλο τον χώρο. Και όποιος τολμήσει να παρκάρει σε κάποια από αυτές τις θέσεις θα λάβει ένα θυμωμένο σημείωμα! Εγώ έλαβα ένα τέτοιο σημείωμα. Όταν τον είδα, τον ρώτησα τι συμβαίνει. Μου λέει, «πάρκαρες έξω από το σπίτι μου». Του απάντησα πως έξω από το σπίτι του το μέρος είναι κοινό. Βέβαια, αυτός αποτελεί μια ακραία περίπτωση. Ωστόσο και μια κυρία που μένει απέναντί μας, ενοχλείται όταν παρκάρω το αυτοκίνητό μου έξω από το σπίτι της. Όχι πως λέει κάτι. Αλλά τελειώνει το χαμόγελο. Αρχίζουν τα μούτρα. Δεν μπορούν να κατανοήσουν πως ο δρόμος είναι κοινός, νομίζουν πως τους ανήκει. Σίγουρα παίζει ρόλο και το γεγονός πως εμείς είμαστε πιο καινούργιοι εδώ.