Η γειτονιά του τότε και του τώρα

Απόσπασμα από κύκλο αφήγησης με θέμα το περιβάλλον
Εγκατασταθήκαμε στην Άνοιξη πριν από δύο χρόνια περίπου. Παρότι στην αρχή δεν ξέραμε κανέναν, τώρα έχουμε κάνει ένα μεγάλο κύκλο ανθρώπων. Έτσι και το παιδί μου έχει παρέα για να παίξει. Βέβαια, δεν θα το άφηνα στο δρόμο για να παίξει, όπως μεγάλωσα εγώ. Δεν θα ένοιωθα ασφάλεια. Εγώ μεγάλωσα στην επαρχία, σε ένα χωριό κοντά στην Ανδρίτσαινα. Ήταν γειτονιά εκεί, όλοι μας ήξεραν. Δεν υπήρχε φόβος για κάτι, δεν υπήρχαν αυτοκίνητα, δεν υπήρχαν και άλλα πράγματα. Τώρα, που να αφήσεις το παιδί σου να περάσει τον κεντρικό δρόμο! Αλλά το να πάει στο σπίτι μιας φίλης για να παίξει, αυτό γίνεται. Πριν έρθω εδώ έμενα στο Δαφνί. Ήταν μια πιο μεγάλη γειτονιά, δεν ήταν πέρασμα αυτοκινήτων. Ήταν γειτονιά που έμπαινες μέσα και καθόσουνα. Είχε δάσος δεξιά-αριστερά, παντού, αλλά ο κόσμος ήταν πιο απομονωμένος σε σχέση με εδώ. Πιο κλειστός στο καβούκι του. Εδώ είναι πιο ανοικτός.