Οι πρώτες δυσκολίες στην νέα γειτονιά

Απόσπασμα από κύκλο αφήγησης με θέμα το περιβάλλον
Όταν πρωτοήρθαμε στο Κρυονέρι, είχαμε προβλήματα με τους παλιούς. Ο σύζυγός μου μάλιστα έφαγε και ξύλο από το μεσίτη που μας πούλησε το σπίτι. Ίσως βέβαια, να έπεσα και σε κακή γειτονιά, δεν ξέρω… Όπως σας είπα, το οικόπεδο το αγοράσαμε από μεσίτη. Τον ιδιοκτήτη δεν τον είχαμε δει ποτέ. Τον γνωρίσαμε πολλά χρόνια αργότερα, όταν χρειάστηκε να περιφράξουμε το οικόπεδο. Όλη η περιοχή άνηκε παλιά στον βασιλιά και είχε παραχωρηθεί από τον Βενιζέλο για την αποκατάσταση των προσφύγων. Παρότι είχαμε το παραχωρητήριο με το σχεδιάγραμμα δεν μπορούσαμε να βρούμε τα ακριβή όρια του οικοπέδου μας. Τότε ο μεσίτης φώναξε τον πρώην ιδιοκτήτη. Ήρθε όντως ο άνθρωπος και μαθαίνουμε πως από τα χρήματα που δώσαμε αυτός δεν πήρε παρά τα μισά. Τέλος πάντων, αφού είχαμε δεχτεί την τιμή δεν είπαμε τίποτα. Εκεί που όμως επαναστατήσαμε ήταν όταν πήγαμε να βάλουμε τα όρια. Ο μεσίτης, που είχε ένα οικόπεδο απέναντί από το δικό μας, επιτέθηκε στο μηχανικό και στον σύζυγό μου, υποστηρίζοντας πως έβαλαν λάθος τα όρια. Επιτέθηκε στον σύζυγό μου με μαγκούρα και τον χτύπησε. Για αυτό του κάναμε μήνυση. Αλλά πώς τα φέρνει η μοίρα...! Ο σύζυγός μου ήταν γιατρός-ορθοπεδικός στο ΚΑΤ. Κάποια στιγμή, ο γιος του μεσίτη πήγε τη μητέρα του που είχε πρόβλημα στο νοσοκομείο και ο γιατρός που την ανέλαβε ήταν ο σύζυγός μου. Ο άντρας μου την περιποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Τότε ο γιος, ζήτησε από τον άντρα μου συγνώμη για τη συμπεριφορά του πατέρα του. Ήταν μια κακή εμπειρία που μας έβαλε σε προβληματισμό αρχικά: να χτίσουμε ή όχι σπίτι στο Κρυονέρι;