Τα τείχη των τοίχων

Απόσπασμα από κύκλο αφήγησης με θέμα το περιβάλλον
Σήμερα υπάρχει ένα πάγωμα στον κόσμο. Εγώ όταν περπατάω και βλέπω αυτά τα κάγκελα γύρω από τα σπίτια, αυτές τις σιδερένιες πόρτες, παγώνω. Σκέφτομαι πως αυτοί οι άνθρωποι, για να μην θέλουν να τους βλέπουν από έξω, κάτι έχουν να κρύψουν. Αλλά πέρα από το τι κρύβει ο καθένας, εμένα όλο αυτό μου δημιουργεί μια παγωμάρα. Εγώ για να έρθω εδώ, έφυγα από ένα χωριό, τον Ασπρόπυργο. Παρότι είναι πολύ κοντά στην Αθήνα, μπορώ να πω πως ήταν ένα χωριό, όπου υπήρχαν στενές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Και ήρθα εδώ και διαπίστωσα πως υπάρχει μια παγωμάρα. Μήπως λοιπόν, πράγματι οι άνθρωποι αυτοί κάτι έχουν να κρύψουν και έφτιαξαν αυτό το σιδερένιο τείχος γύρω από το σπίτι τους; Εγώ έφτιαξα το σπιτάκι μου, έβαλα τα κάγκελά μου και φαίνομαι από έξω. Και στο μπαλκόνι να κάτσω, πάλι φαίνομαι. Ούτε σιδερένιες μπάρες έβαλα, ούτε τίποτα. Δηλαδή είναι κακό να περάσει ο άλλος από έξω και να σε δει; Επειδή αποκτήσαμε πέντε ευρώ παραπάνω μπήκαμε σε μια φυλακή; Το θεωρώ απαράδεκτο αυτό.