θεμέλια για μια ποιοτική ζωή

Απόσπασμα από κύκλο αφήγησης με θέμα το περιβάλλον
Αρχικά ο άντρας μου έψαχνε ένα οικόπεδο όπου θα μπορούσαμε να χτίσουμε τρεις μεζονέτες τη μία δίπλα στην άλλη. Κι αυτό, γιατί ήθελε να φτιάξουμε σπίτια και για τα παιδιά μας. Όμως του άλλαξε γνώμη ένας γνωστός μας. Συγκεκριμένα του είπε, “γιατί να τα δεσμέυσεις τα παιδιά να μείνουν το ένα δίπλα στο άλλο; Ξέρουμε και για τις σχέσεις που αναπτύσσονται συχνά μεταξύ αδελφών που μένουν κοντά”. Εκτός αυτού, είδαμε κι ένα οικόπεδο όπου κάποιος είχε χτίσει τρεις μεζονέτες, όπως σκεφτόμασταν κι εμείς. Δεν μας άρεσε καθόλου! Προτιμήσαμε λοιπόν, να πάρουμε ένα οικόπεδο όπου θα χτίζαμε λιγότερα τετραγωνικά, αλλά θα μπορούσαμε να αφήσουμε χώρο για κήπο. Γιατί για αυτό ερχόμασταν άλλωστε, με αυτή τη λογική. Βέβαια, αυτό εξαρτάται από το τι ζητάει ο καθένας. Αυτοί που έρχονται τώρα τελευταία, έρχονται καθαρά με τη λογική της πολυκατοικίας. Του τσιμένου. Όσοι χτίζουν μόνοι τους τα σπίτια τους, αφήνουν κήπο. Όσοι αγοράζουν τις μεζονέτες έτοιμες, όχι. Γιατί ο εργολάβος χτίζει όσο περισσότερο οικόπεδο μπορεί. Οι νέες πολυκατοικίες δεν έχουν ούτε καν γκαράζ. Βάζουν τα αυτοκίνητά τους μέσα στα άδεια χωράφια, τα απούλητα. Όταν θα πουληθούν, θα είναι κι εδώ τα αυτοκίνητα όπως στο Περιστέρι και τον Κορυδαλλό. Όποιος προλαβαίνει θα βάζει το αυτοκίνητό του όπου βρει!