Τα ποτάμια κρύβουν ατελείωτη ομορφιά

Απόσπασμα από κύκλο αφήγησης με θέμα το περιβάλλον
Όταν ήμουν μικρός, ο πατέρας μου, που ήταν και αυτός Αθηναίος και είχε μεγαλώσει στα Πατήσια, μου διηγούταν μια ιστορία που τότε μου φαινόταν απίστευτη. Συγκεκριμένα, μου έλεγε πως όταν ήταν αυτός παιδί, πηγαίνανε στον Κηφισό, που ήταν πολύ κοντά, για να κάνουν μπάνιο και να ψαρέψουν. Εγώ δεν μπορούσα να το πιστέψω. Πώς ήταν δυνατόν να υπήρχε τόση ζωή σε ένα τόσο μολυσμένο ποτάμι, σε αυτό το έκτρωμα; Μου φαινόταν αδιανόητο! Σκεφτόμουν πως ίσως να ήταν υπερβολές του πατέρα μου, που τις χρησιμοποίησε για να πει κάτι άλλο. Ώσπου έτυχε να διαβάσω την αφήγηση ενός γέροντα συγγραφέα που είχε μεγαλώσει στη Νέα Χαλκηδόνα. Έλεγε και αυτός τα ίδια ακριβώς πράγματα με τον πατέρα μου. Ανέφερε τις λεμονιές στον Κηφισό. Και κατάλαβα πως ο πατέρας μου δεν υπερέβαλε. Γιατί είπα αυτή την ιστορία; Γιατί στην Ευρώπη, οπουδήποτε υπάρχει ποτάμι το προστατεύουν, το τιμούν και το αναδεικνύουν. Κάτι που δεν κάνουμε εμείς. Και εδώ στο Κρυονέρι υπάρχει ποτάμι. Η κοινότητα έχει κάνει κάποια πράγματα για την αξιοποίησή του. Συγκεκριμένα, έχουν γίνει κάποιοι πεζόδρομοι, για ποδηλασία και περίπατο, δίπλα στο ποτάμι. Είναι όμως και ευθύνη των πολιτών να σεβαστούν και να προστατεύσουν το ποτάμι.