Γειτονιά και παιδιά

Απόσπασμα από κύκλο αφήγησης με θέμα το περιβάλλον
Ερχόμουν στην Άνοιξη όλα τα Σαββατοκύριακα, χωρίς να παραλείψω κανένα, από το 1981 έως το 1991. Μας έπαιρνε ο θείος μου που έμενε εδώ. Το 1991, εγκαταστάθηκα μόνιμα. Μεγάλωσα σε μια γειτονιά της Άνοιξης όπου ήμασταν 34-35 παιδιά. Με πολλά από αυτά πήγαμε μετά μαζί σχολείο. Τώρα δεν υπάρχει αυτό το πράγμα. Δεν υπάρχει γειτονιά. Και αυτό γιατί οι περισσότεροι γείτονες δεν άφησαν τα σπίτια στα παιδιά τους. Το πολύ-πολύ να έρθουν τώρα τα εγγόνια τους για να δουν τους παππούδες τους. Έτσι, το δικό μου παιδί δεν έχει στη γειτονιά άλλο παιδί για να παίξει. Αυτό φυσικά δεν μου αρέσει, προτιμούσα την Άνοιξη όπως ήταν παλιότερα.