Διαμάχη για το νερό

Απόσπασμα από κύκλο αφήγησης με θέμα το περιβάλλον
Εμείς σχολείο πηγαίναμε στον Άγιο Στέφανο, σε μια ξύλινη παράγκα. Μας έδιναν και συσσίτιο. Όποιος δεν κρατούσε μαζί του από ένα ξύλο για να βάλουμε στη σόμπα τον έδιωχνε η δασκάλα. Τα περισσότερα παιδιά στο σχολείο ήταν από την Άγιο Στέφανο, πρόσφυγες. Οι πρόσφυγες ήταν περισσότεροι σε πληθυσμό, έπαιρναν την πλειοψηφία, είχαν δικό τους πρόεδρο κι εμείς ήμασταν οι «παρακατιανοί». Κατάφεραν και μας πήραν και το νερό, που το είχαμε φέρει εμείς με δικές μας προσπάθειες και ήταν δική μας ιδιοκτησία. Γιατί πριν είχαμε δικό μας σχολείο και δική μας εκκλησία και έτσι η κοινότητα δικαιολογούσε το νερό. Αναγκαστήκαμε να φέρουμε άλλο νερό από το Τατόι για να αποδεσμευτούμε από τον Άγιο Στέφανο. Όμως, τον πρώτο καιρό που φέρναμε το νερό, καταστρέψανε τους σωλήνες. Πέρασε η Κατοχή και μετά τους έφτιαξαν και ξαναφέραμε νερό. Και επί Χούντας είχαμε προβλήματα με το νερό. Ο Παττακός μας απείλησε πως αν δεν το δώσουμε σε μία βιομηχανία στην περιοχή θα φύγουμε για νησί, εξορία.