Η καλημέρα στην γειτονιά

Απόσπασμα από κύκλο αφήγησης με θέμα το περιβάλλον
Οι γείτονες που μένουν πίσω από το σπίτι μας έχουν βάλει στον τοίχο τους λέιλα. Έχουν μεγαλώσει και έχουν γίνει θηρία. Μάλιστα μας δημιουργούν και πρόβλημα, γιατί φέρνουν υγρασία και εμποδίζουν το φως να μπει στο σπίτι μας. Με αυτούς λοιπόν, έχουμε να πούμε “καλημέρα” και δύο χρόνια μπορώ να σου πω! Οπότε, δεν έχουμε μαλώσει και ποτέ. Αυτό που θέλω να πω είναι πως πολλοί επιδιώκουν μόνοι τους να απομονωθούν. Βέβαια, όχι τόσο εδώ στην Άνοιξη, όσο στην Εκάλη, όπου έχουν κάνει τα σπίτια τους σαν κάστρα. Πού να μπορέσεις να μιλήσεις με αυτούς τους ανθρώπους; Κι εμείς έχουμε κλείσει τον κήπο δεξιά κι αριστερά, αλλά όχι μπροστά. Δεν το κλείσαμε τελείως. Θέλουμε να έχουμε δέντρα για να μας δίνουν την αίσθηση της φύσης, όχι για να μην βλέπουμε το γείτονα. Άλλωστε, είναι και ζήτημα διάθεσης. Με τον ένα γείτονα που έχουμε καλή σχέση, και στον κήπο θα βγούμε, και θα μιλήσουμε… δεν μας εμποδίζουν τα δέντρα. Ενώ με τον άλλο, είτε είχα είτε δεν είχα λέιλα, η μούρη του θα ήταν πάντα εκεί.