Η μαγεία της θάλασσας

Απόσπασμα από κύκλο αφήγησης με θέμα το Κέντρο - Απόκεντρο
Η ιστορία που θα σας αφηγηθώ αφορά σε ένα τραγούδι που έγραψα πριν από 20 χρόνια στην Κάρυστο. Έπαιζα τότε σε ένα σκυλάδικο. Κάναμε πρόβες συνεχώς. Στο διάλειμμα μιας πρόβας, πήγα μια βόλτα στην παραλία. Είχε πολύ ωραία μέρα! Περπατούσα αρκετή ώρα και κάποια στιγμή έφθασα σε ένα βράχο μέσα στη θάλασσα. Είχα πάρει και μια μπύρα, κάθισα στο βράχο και ατένιζα το πέλαγος. Τότε, άρχισαν σιγά-σιγά να μου έρχονται κάποια στιχάκια:
«Εσύ που ζεις μέσ’ στην ομίχλη…» .
Κάποια στιγμή πήρα το δρόμο της επιστροφής. Όταν βγήκα στον κεντρικό δρόμο, πέρασε μια μοτοσικλέτα. Ο ήχος της μου φάνηκε τελείως ξένος, παρότι υπήρξε μια εποχή που ήταν γοητευτικός για μένα, αφού συνόδευε το αίσθημα της ελευθερίας, της επανάστασης. Αλλά εκείνη τη στιγμή μου ήταν τελείως ξένος. Μάλιστα, όταν το είπα αργότερα στον κιθαρίστα της παρέας, αυτός γέλασε. Του φάνηκαν τραβηγμένα και λίγο παράξενα όλα αυτά.